Indonesia kijken anders naar koloniaal erfgoed: ‚Nu van ons allemaal‘

Het rustig di Kota Tua, het historische centrum van Jakarta. Normaal is het in deze wijk met z’n vele koloniale gebouwen een drukte van belang, maar omikron verspreidt zich nog altijd snel in Indonesi. Dus laat de manager van restaurant Historia zich kalm een ​​kop koffie inschenken en vertelt Rully Jatmiko over de geschiedenis van het restaurant.

„Een jaar of zes geleden adalah dit gebouw nog in slechte staat. Het was typisch zo’n oud vervallen gebouw zoals je ze hier di Kota Tua ziet.“ Sejarah adalah gevestigd di wat ooit een pakhuis was, toen Nederlanders de stad nog Batavia noemden. „Kami hebben het gemoderniseerd bertemu wat muurschilderingen, maar verder hebben we de oude structuur gehouden utuh.“

‚Gebouwen nu van alle Indonesia‘

Dat is het afgelopen decennium met meer oude koloniale gebouwen gebeurd. Niet alleen di Jakarta, maar ook di steden als Semarang en Medan. Ooit aan hun lot overgelaten, al een donker hoekje waar Indonesi niet meer aan wilde denken. Maar in de afgelopen jaren is er steeds meer afgestoft en gerenoveerd.

Soms gebeurde dat bertemu hulp van Nederland. Zo is het advies van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed ingeschakeld om vier wijken in Semarang te renoveren. Maar meer en meer richten Indonesirs zelf stichtingen op om de gebouwen te redden.

Dat staat symbool voor hoe Indonesirs naar de koloniale tijd zijn gaan kijken, jurnalis zegt Hendi Jo. „De overheid ging er meer aandacht aan besteden omdat Indonesia dat iets van lang geleden vinden. Die gebouwen zijn niet meer van de oude kolonisator. Die gebouwen zijn nu van de Indonesirs.“